Rya

Katta ligg oppå matta,
utstrekt i avslappa prakt,
snuten kvile mot fillan
som en gang va Hilda sin drakt.
Rompa rekke te ramslan
av far sitt håndmalte slips,
- kom i Amerikapakken:
Hawaigirl med blodrøde lips.

Katta ligg oppå matta,
har ikkje fnugg av stress,
—kvile det svarte hauet
mot restan av gråmelert dress.
Den som han Artur kom i
fra Portland, Oregon State
— Avmønstra, nyklipt og kledt i
en dress som han meinte va streit.

Katta ligg oppå matta,
søv mens ho feste klør
i lyserød undertøysmakko
som bære han Artur fikk rør.
Bartan— de lengste bustan—
når tel en kvitare kaint,
kjæle førr utvaska bleie,
et islætt av livet som svaint.

Katta ligg oppå matta,
søv på en livsrevy.
Gammelklean sin himmel,
det e ei fillery.
Fint og simpelt blir blanda.
Brurserk og bonster grå,
— bankes i hop med renning.
og så kan de gjenoppstå.

Ole H Bremnes (1930-2018)